Η μεγαλύτερη έλλειψη στα σχολεία μας

"Είναι κοινό μυστικό, εδώ και αρκετά χρόνια στους κλάδους της ψυχολογίας και της κοινωνιολόγιας, πως ο τρόπος που ο άνθρωπος μαθαίνει και ολοκληρώνεται ως προσωπικότητα, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που προσφέρει το σχολείο και η αστική κοινωνία σήμερα . Η αντικειμενικοποίηση της εκπαίδευσης, η βαθμοθηρία, τα έπαθλα , οι διαγωνισμοί, η υλιστική συμπεριφοριστική προσέγγιση, και η ανταγωνιστικότητα δημιούργησαν και δημιουργούν προβλήματα(προβλήματα περιβαλλοντικά, οικονομίας, εκπαίδευσης και οικογένειας). Είμαστε μια κοινωνία που έχουμε δομήσει τις σχέσεις μας( ανθρώπινες επαγγελματικές κ.α) στα πιο πάνω χαρακτηριστικά! "
Στελιος Μιχελάκης, δάσκαλος

Η μεγαλύτερη έλλειψη στα σχολεία μας που είναι σκανδαλώδης και δεν απαιτείται ούτε ένα ευρώ παραπάνω για να καλυφθεί από την πολιτεία είναι η εφαρμογή του άρθρου 12 της διακήρυξης των δικαιωμάτων του παιδιού. Εφαρμοσμένη άμεση δημοκρατία σε κάθε εκπαιδευτικό ίδρυμα και συνεργατική κουλτούρα μάθησης. Ισοτιμία σχέσεων μεταξύ ενηλίκων και ανηλίκων και όλα τα υπόλοιπα ακολουθούν. #αρθρο12

  Βέβαια , η αναμενόμενη αντίδραση δύναται να αντικατοπτρίζεται σε μια λογική όπου τα πραγματα μπερδευονται στην ''ισοτιμια''σχεσεων! Μία εκπαιδευτικός μας εκμυστηρεύτηκε πως καποτε μια μαθητρια Λυκειου, της μίλησε απρεπως.Την ρωτησε πως και δεν ντρεπεται γι'αυτο που κανει και η απαντηση της ηταν αυτη << Για πιο λογο να ντραπω αφου ειμαστε ισοι!>>. Ισοτιμια στον σεβασμό λοιπον ειναι το ζητούμενο. Μα πως επιτυγχάνεται; 

Πραγματι, αυτη η περιπτωση που μολις προαναφέρθηκε ειναι σύμπτωμα της νοσηρής κατάστασης που δημιουργειται απο την καταναγκαστική εκπαιδευτική συνθήκη που εφαρμοζεται στα σχολεια μας και εχει να κανει με την επιβολη των ενήλικων , συμπεριφορων και προγραμματων , οπου ιδανικά θα επρεπε να επιζηταται η συναίνεση των ανηλίκων , αλλα και η ουσιαστικη συμμετοχη τους στη διαμορφωση καθε δραστηριοητας που τους αφορα (και αυτο δεν αποκλειει το αναλυτικο προγραμμα ουτε τη λήψη αποφασεων για το σχολικο περιβαλλον) . 

Μια κουλτουρα αποδοχης και κατανοησης των αναγκων του παιδιου απο την πρωτη ηλικια, που συγκροτειται και συντιθεται σε σχεσεις αλληλοσεβασμου, που προκυπτει απο το συνεργατικο πνευμα και την ελευθερια να εισαι ο εαυτος σου, ως παιδι, (βλ. δικαιωμα στο παιχνδι που ειναι ο φυσικος τροπο μαθησης) , δεν αφηνει περιθωρια για ενηλικιστικες συτμπεριφορες επιβολης, εμπλουτιζει το εδαφος της κοινής δρασης, δημιουργει τα εχεγγυα για ουσιαστικη ισοτιμια , καρπος της οποιας ειναι ο αλληλοσεβασμος. 

Στα εκπαιδευτικα συμπεριληπτικά περιβαλλοντα οπου εφαρμοζονται ο αρχες της δημοκρατικης παιδειας (σχολικό συμβούλιο, ελευθερία επιλογών, απουσία βαθμολόγησης), δεν τιθεται θεμα ισοτιμιας στο σεβασμο , γιατι πολυ απλα δεν υπαρχει το υποβαθρο για να καλλιεργηθει η αντιδραση εκ μερους των εφήβων ειδικότερα, οπως στην περιπτωση που προαναφέρθηκε και αποτελει χαρακτηριστικο συμπτωμα μιας αντιπαιδαγωγικής εκπαιδευσης. 

Περισσοτερες λπτομερειες για την αποτελεσματικοτητα στη διαχειριση των σχεσων και των συμπεριφορων αναμεσα σε ενήλικες και ανηλίκους στα #δημοκρατικά_σχολεία  του εξωτερικού μπορούμε να αντλήσουμε από την EUDEC.