Ένας μεγάλος δημιουργός κινηματογράφου μιλά για το παιδί

Προβολή ταινίας και συζήτηση
Γαλλικό Ινστιτούτο Αθηνών
16/12/2017

Εκδήλωση με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, που διοργάνωσε η Παιδαγωγική ομάδα «Το Σκασιαρχείο. Πειραματικοί ψηλαφισμοί για ένα σχολείο της κοινότητας» και το Κέντρο Παιδαγωγικής και Καλλιτεχνικής Επιμόρφωσης «Σχεδία» σε συνεργασία με το Γαλλικό Ινστιτούτο Ελλάδας

 Η γνώμη μας είναι πως η παιδαγωγική έχει πολλά να κερδίσει από τη συμπόρευση με την κινηματογραφική τέχνη, όχι μόνο σε επίπεδο γνωστικό, αλλά και σε δομικό, μέσα από την ανάπτυξη δεξιοτήτων και συμπεριφορών που ευνοούν τη συνεργασία, το ομαδικό πνεύμα και τη συμπερίληψη. Μια άκρως δημοκρατική ενασχόληση, από τη στιγμή που προάγει την ελεύθερη έκφραση και την επικοινωνία των παιδιών,αλλά και την κριτική στάση απέναντι στον καταιγισμό πληροφοριών των νέων μέσων. Παραθέτουμε απόσπασμα από την ομιλία της κας Αναστασίας Χατζηστεφάνου-Βαφέα που πολύ επιτυχημένα έκανε τον παραλληλισμό μεταξύ κινηματογράφου και παιδαγωγικής, ορμώμενη από την ταινία του Φρανσουά Τρυφώ “Τα 400 χτυπήματα”.

“Η επικοινωνία μέσω της εικόνας έχει επικρατήσει πια λόγω των δυνατοτήτων που δίνει η τεχνολογία και δεδομένου οτι τα παιδιά ‘βομβαρδίζονται με μηνύματα οπτικοακουστικά, είναι επιτακτικό πια και όχι απλά χρήσιμο - ή ωραίο ή ενδιαφέρον - είναι επιτακτικό, να ξέρουν τους κώδικες της οπτικοακουστικής γλώσσας ώστε να μπορούν να έχουν μια κριτική στάση, απέναντι στα μηνύματα που δέχονται. Για να μην είναι έρμαια των όποιων προπαγανδιστικών μηχανισμών….

(Κοινωνική θεώρηση της παιδαγωγικής πράξης)

Όπως στον Τρυφώ, φόρμα και περιεχόμενο είναι ένα . Ο Τρυφώ, εκτός από κινηματογραφικός δημιουργός , υπήρξε ένας διανοητής και ακτιβιστής.

Με την ίδια λογική μπορούμε να μιλήσουμε για τον παιδαγωγό δημιουργό που σχεδιάζει από την αρχή το παιδαγωγικό του πρόγραμμα, το υλοποιεί και το αξιολογεί ο ίδιος, προκειμένου να πετύχει στόχους που από κοινού έχει θέσει με τους συνεργάτες του της σχολικής μονάδας. Με λίγα λόγια οι πολλές σχολικές μονάδες να οδηγήσουν σ’ένα καινούργιο γίγνεσθαι στην εκπαίδευση. Με άλλα λόγια όπως η Nouvelle Vague ήταν ένα κίνημα κινηματογραφικό αναζητούμε αυτή τη στιγμή ένα κίνημα εκπαιδευτικό 

Ο Τρυφώ και η Nouvelle Vague, έβγαλαν το σινεμά από τα πλατώ και έκαναν γυρίσματα σε φυσικούς χώρους. Με αυτή τη λογική, η παιδαγωγική πράξη πρέπει να βγει από το στενό χώρο του σχολείου και να ανοιχτεί στην κοινότητα.

Τον απασχόλησε το ζήτημα των αρχών του διαφωτισμού και πως αυτές θα πρέπει να διαπνέουν τη σχέση δασκάλου μαθητή. Η σχέση σκηνοθέτη ηθοποιού είναι μια σχέση μαθητείας, με όλα τα παιχνίδια εξουσίας που εμπλέκονται σε αυτή τη σχέση και που περιγράφει πάρα πολύ ωραία ο Τρυφώ στην ‘Αμερικάνικη νύχτα’. Ο Τρυφώ, αυτό το φλεγόμενο με πάθος πλάσμα, μπορεί να αποτελέσει πηγή έμπνευσης για κάθε θεατή, πόσο μάλλον για ένα θεατή που τυγχάνει και παιδαγωγός”

Για το blog “Δημοκρατικά Σχολεία”

Cinevangelos

EUDEC Greece - Το ελληνικό τμήμα της ευρωπαϊκής κοινότητας για τη δημοκρατική παιδεία

Γεια και χαρά σας!


Το EUDEC Greece είναι παράρτημα της Μη-Κερδοσκοπικής Οργάνωσης EUDEC (European Democratic Education Community/Ευρωπαϊκή Κοινότητα για τη Δημοκρατική Παιδεία) η οποία λειτουργεί σε πανευρωπαϊκό επίπεδο.

Σας προσκαλούμε να ενώσουμε τις δυνάμεις μας.


Ποιοι είμαστε

Είμαστε οι ιδρυτές και το πρώτο προεδρείο του EUDEC Greece και οι διοργανωτές του EUDEC18 (European Democratic Education Conference/Ευρωπαϊκό Συνέδριο Δημοκρατικής Παιδείας) στην Ελλάδα.

Από αριστερά η Ζωή, η Βιολέτα, ο Στέλιος, η Χριστιάνα, ο Ευάγγελος πίσω από το φακό (όπως πάντα) με τον Derry Hannam στο EUDEC17 στο Παρίσι.




Η μεγαλύτερη οικογένεια…

Δραστηριοποιούμαστε σε όλη την Ελλάδα με σκοπό την προώθηση της Δημοκρατικής Παιδείας η οποία βασίζεται σε δύο θεμελιώδεις αρχές:
την ισοτιμία, συν-ευθύνη και συνεργασία δασκάλων και μαθητών ως προς τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου
το δικαίωμα των μαθητών να επιλέγουν ελεύθερα τo περιεχόμενο, τον τρόπο και το ρυθμό της μάθησής τους

Στην καρδιά της Δημοκρατικής Παιδείας βρίσκεται:
- η εμπιστοσύνη στον αναπτυσσόμενο άνθρωπο και στην ικανότητα του να συνέρχεται σε κοινότητες και να συναποφασίζει μέσα από συλλογικές διαδικασίες
- η ουσιαστική ισότητα μεταξύ ανθρώπων όλων των ηλικιών, πέρα από διαχωριστικές γραμμές
- η ανάδειξη της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου με οδηγό την ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας όπως άλλωστε δηλώνει και το άρθρο 5 του Ελληνικού Συντάγματος.


Στόχοι του EUDEC Greece

Προώθηση της Δημοκρατικής Παιδείας σαν ένα λογικό και πρότυπο εκπαιδευτικό μοντέλο για τη χώρα μας.
Διοργάνωση του Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου EUDEC18 (European Democratic Education Conference/Ευρωπαϊκό Συνέδριο Δημοκρατικής Παιδείας) το καλοκαίρι του 2018 στην Ελλάδα.
Ίδρυση και υποστήριξη δημοκρατικών σχολείων και συναφών σχολείων/εκπαιδευτικών δομών για όλες τις ηλικίες σε όλη την επικράτεια.
Λειτουργία ως γέφυρα γνώσης και πληροφοριών μεταξύ Ελλάδας και υπόλοιπης Ευρώπης όσον αφορά στη Δημοκρατική Παιδεία.


Γιατί επιλέξαμε τη συνεργασία με το EUDEC και την ένταξη σε αυτό

Γιατί είναι συμπεριληπτικό όλων των εκπαιδευτικών δομών που κάνουν πράξη, εξελίσσουν και προωθούν τη δημοκρατία στην εκπαίδευση.

O σκοπός του EUDEC είναι:

Να προωθήσει και να υποστηρίξει όλες τις μορφές Δημοκρατικής Παιδείας στην Ευρώπη.


Να καθιερώσει νομικά το δικαίωμα να ιδρύονται δημοκρατικά σχολεία και κατ' επέκταση να βοηθά τα εγχειρήματα που κινητοποιούνται προς την ίδρυση τέτοιων σχολείων.


Να λειτουργεί ως πρωταρχικός συμβουλευτικός οργανισμός και συνδετικό δίκτυο για τα ευρωπαϊκά σχολεία και οργανισμούς που ασκούν και επιδιώκουν να αναπτύξουν και να προωθήσουν τη δημοκρατία στην εκπαίδευση.


Να παρέχει υποστήριξη στα σχολεία και στα εγχειρήματα, στους εκπαιδευτικούς, στους γονείς, στους μαθητές και στους σπουδαστές και να διευκολύνει τη δικτύωση μεταξύ τους.

Στους καταλόγους σχολείων και εγχειρημάτων του EUDEC θα βρείτε το Summerhill, Μοντεσσοριανά Σχολεία, Δημόσια Σχολεία, Ιδιωτικά Σχολεία, ομάδες οικουμενικής μάθησης, Σχολεία Sudbury, Σχολεία του Δάσους, Οικο-κοινότητες και πάει λέγοντας από όλον τον κόσμο, για όλες τις ηλικίες.


«Οι διάφορες μορφές Δημοκρατικής Παιδείας υποστηρίζουν κοινά το πνεύμα της Διακήρυξης των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού και το εφαρμόζουν ως το κύριο πλαίσιο για τις καθημερινές πρακτικές σε όλα τα περιβάλλοντα μάθησης».


Θεωρούμε το EUDEC κατάλληλο συνεργάτη και υποστηρικτή στο έργο διεύρυνσης των επιλογών μικρών και μεγάλων στην εκπαίδευση στην Ελλάδα.



(μπορείτε να κάνετε κλικ πάνω στην εικόνα)


H δράση μας θα παρουσιαστεί λεπτομερώς στην ιστοσελίδα μας www.eudec.gr η οποία θα είναι στη διάθεση σας σύντομα.

Κάποια ενδεικτικά παραδείγματα είναι:

Ακαδημία Άνοιξης ‘17
5ήμερη δια-ηλικιακή και διεπιστημονική εκπαιδευτική κοινότητα με βάση τη δημοκρατική συνέλευση χωρίς ηλικιακές διακρίσεις

Παρουσίαση “Βιώματα Εκπαίδευσης από δύο σχολεία-μέλη της Ευρωπαϊκής Κοινότητας για μία Δημοκρατική Παιδεία (EUDEC): Προκλήσεις και Προοπτικές για την Ελλάδα” στο Πανελλήνιο Συνέδριο “Εκπαίδευση στον 21ο αιώνα: θεωρία και πράξη. Αναζητώντας το ελκυστικό και αποτελεσματικό σχολείο” 

Προβολές ντοκιμαντέρ και συζητήσεις για την Δημοκρατική Παιδεία 

Πρόταση Εκπαιδευτικού Προγράμματος με τίτλο: «Σύμπραξη Σχολείων για τη Δημοκρατία στην Εκπαίδευση» προς το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (Ι.Ε.Π.) 

Σύμπραξη μεταξύ Δημοκρατικών Σχολείων του EUDEC και Ελληνικών Σχολείων της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης με στόχο τη διάχυση των τεχνικών της Δημοκρατικής Εκπαίδευσης 

“Εργαστήρι για τη Δημοκρατική Σχολική Τάξη” στο Διεθνές Συνέδριο EDEN Open Classroom 2017: Open Schools for Open Societies 

Συνάντηση με τον Υπουργό Παιδείας 

Συνεργασία με το Nature Play Agile Learning Centre με τακτικά Σαββατοκύριακα συναντήσεων με στόχο την αρωγή αρωγών και οικογενειών 

Συμμετοχή και εκπροσώπηση της Ελλάδας στο EUDEC17 (European Democratic Education 

Conference/Ευρωπαϊκό Συνέδριο Δημοκρατικής Παιδείας) στο Παρίσι 

Διοργάνωση του EUDEC18 στην Ελλάδα το καλοκαίρι του 2018

Ας αρχίσει η εξερεύνηση


Υπάρχουν πολλοί τρόποι με τους οποίους μπορείτε να συμμετάσχετε

Εάν σας ενδιαφέρει να συμμετάσχετε με οποιονδήποτε τρόπο μπορείτε να μας γράψετε στο info@eudec.gr.

Ενημερώστε μας για το ενδιαφέρον σας, τις απορίες και τα σχόλια σας και βίρα τις άγκυρες!


Γίνε μέλος του EUDEC Greece


Δωρεές στο EUDEC Greece


Μπες σε ομάδα εργασίας


Συμπλήρωσε τα στοιχεία σου για να λαμβάνεις Δελτία Τύπου και ενημερώσεις






Με ανοιχτά φτερά,


EUDEC Greece


Ευάγγελος Βλαχάκης, Βιολέτα Νάτση, Ζωή Βάλερη, Στέλιος Δεσποτάκης, Χριστιάνα Μόσχου

"Σχολείο, παιδεία, αυτόνομη κοινωνία"

"Σχολείο, παιδεία, αυτόνομη κοινωνία", από την Πολιτική Ομάδα Lieux Communs (Κοινοί Τόποι)

Το σχολείο βρίσκεται σε κρίση. Όποιος το αγνοεί αυτό πρέπει να είναι μάλλον τυφλός ή κουφός, δεδομένης της μεγάλης προβολής που έχει λάβει το ζήτημα μέσα από δημοσιεύματα, κοινωνιολογικές μελέτες και εξειδικευμένα περιοδικά: «πτώση του επιπέδου», «τέλος της αυθεντίας», «ανεπαρκή κίνητρα», «βία» κ.λπ. Αυτή η συσσώρευση θεαματικών συμπτωμάτων, τα οποία εκτείνονται σε ολόκληρη την κοινωνία, συντηρεί την απόγνωση και εμποδίζει την κατανόηση των μηχανισμών κατάρρευσης που βρίσκονται επί το έργον. Μπροστά σε αυτήν, οι ψευδοϋπεύθυνοι επιβάλλουν σωρηδόν μέτρα που χειροτερεύουν την κατάσταση: κατασταλτική λογική, περικοπές κονδυλίων, επιχειρηματικού τύπου «αξιολόγηση», παιδαγωγικός επιστημονισμός, πολλαπλασιασμός των εκπαιδευτικών βαθμίδων και των γραφειοκρατικών στιβάδων κ.λπ.

Ιστορικά, η εκπαίδευση επιτελεί δύο διακριτές λειτουργίες, που αντιστοιχούν στις δύο θεμελιώδεις τάσεις της Δύσης: διαρκής αύξηση της οικονομικής ισχύος, από τη μεριά, και ατομική και συλλογική χειραφέτηση, από την άλλη. Η πρώτη λειτουργία, που έχει χαρακτήρα ωφελιμιστικό, συνίσταται στην εκπαίδευση με τη στενή έννοια του όρου: τα παιδιά πρέπει να αποκτήσουν ορισμένες ειδικές γνώσεις που θα τους επιτρέψουν την ένταξη στη σφαίρα της παραγωγής. Η δεύτερη λειτουργία, που θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε ανθρωπιστική (ουμανιστική), αποσκοπεί στη γενική πνευματική καλλιέργεια των μαθητών μέσω της εξοικείωσής τους με την πολιτιστική κληρονομιά της εκάστοτε δοσμένης κοινωνίας (με τα μεγάλα λογοτεχνικά, φιλοσοφικά, καλλιτεχνικά κ.λπ. έργα της). Φυσικά η πολιτιστική πλευρά έχει καταλήξει να θεωρείται δευτερεύουσα ενώ στην πραγματικότητα είναι η πρωταρχική: είναι αυτή που επιτρέπει στον καθένα να αναπτύξει τη ιδιαίτερη προσωπικότητά του στους κόλπους της ανθρωπότητας αλλά και ένα είδος πάθους για γνώση γενικώς, το οποίο αποτελεί απαραίτητη βάση ακόμα και για την κατανόηση και την οικοδόμηση εξειδικευμένων γνώσεων.



Όμως αυτές οι δύο λειτουργίες, που υποτίθεται ότι επιτελεί το εκπαιδευτικό σύστημα, έχουν πλέον καταστεί αντιφατικές. Η εξειδίκευση της γνώσης και οι ισχυρές πιέσεις που ασκούνται από την οικονομία και τις απαιτήσεις της αγοράς εργασίας υποχρεώνουν το σχολείο να στραφεί κυρίως στον ωφελιμιστικό του ρόλο, περιφρονώντας την ανθρωπιστική πλευρά του. Η αντίφαση αυτή δεν είναι παρά τμήμα της ανθρωπολογικής κρίσης που χαρακτηρίζει το σύνολο των συγχρόνων κοινωνιών: οι αξίες, οι πολιτιστικές μορφές και οι τρόποι ζωής που έως τώρα δομούσαν την κοινωνική ζωή, βρίσκονται σε φάση αποσύνθεσης, υπό την πίεση του συντριπτικού βάρους της μαζικής κουλτούρας και του καταναλωτισμού. Η βαθμιαία εξαφάνιση των ριζοσπαστικών κινημάτων από τη δεκαετία του 1950 και μετά (τόσο των πολιτικών και κοινωνικών όσο και των πολιτιστικών ή διανοητικών) άφησε ελεύθερο το πεδίο στον αχαλίνωτο καπιταλισμό και στο ιδιαίτερό του πολιτιστικό πρότυπο. Πώς λοιπόν να προετοιμάσεις τους νέους για την άκρατη αναρρίχηση στις ιεραρχίες της εξουσίας και του χρήματος, επιστρατεύοντας τα πάντα προς αυτόν τον σκοπό και, συγχρόνως, να καλλιεργήσεις τη γνώση για τη γνώση, την κριτική σκέψη, την αγάπη του κοινού αγαθού;

Αυτές που κυριαρχούν από εδώ και στο εξής είναι οι «αξίες» της κοινωνίας της κατανάλωσης. Η ύλη που διδάσκεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα φαίνεται, όλο και περισσότερο, σα να μην έχει πια ιδιαίτερη σχέση με αυτό που σκέφτονται και αισθάνονται οι νέοι σήμερα. Το σχολείο μεταμορφώνεται σε στείρα υποχρέωση αποστήθισης «νεκρών» γνώσεων, που θα ξεχασθούν μετά την αποφοίτηση. Οι ίδιες οι συνθήκες μέσα στις οποίες μεγάλωσαν και γαλουχήθηκαν οι εκπαιδευτικοί έχουν αλλάξει βαθιά: η αυθεντία τους, η οποία δε μπορεί να βασίζεται παρά στο πάθος τους για τη γνώση, στον εμπλουτισμό της και τη μετάδοσή της, υποσκάπτεται από όλες τις μεριές, ακόμη κι από τα μέσα, συνοδεύοντας, έτσι, τη γενικότερη επιδείνωση των συνθηκών άσκησης του επαγγέλματος του εκπαιδευτικού. Μέσα σε αυτά τα πλαίσια, το σχολείο δυσκολεύεται να μεταδώσει κάποια πολιτιστική κληρονομιά στους μαθητές του, καθώς αυτή η τελευταία φαντάζει εντελώς εκτός του πεδίου των καθημερινών ενασχολήσεων και και των τρόπων σκέψης τους. Τελικά δεν απαιτούνται υπερβολικά πολλά από το σχολείο, όπως συνήθως λέγεται· απαιτείται, μάλλον, κάτι που έχει καταστεί αδύνατο, δεδομένου ότι, κατά κάποιον τρόπο, η «επίσημη» ιδεολογία των κοινωνιών μας είναι πλέον η μαζική κουλτούρα που μεταδίδεται από την τηλεόραση και τις νέες τεχνολογίες.

Οι αρετές που, μέχρις ενός βαθμού, κατάφερε να προωθήσει το λαϊκό, ρεπουμπλικανικό σχολείο έχουν πλέον πλήρως παραμορφωθεί: το κριτικό πνεύμα έχει μετατραπεί σε κυνισμό, η απελευθέρωση από τη θρησκεία σε άλλοθι για την εμπέδωση της πνευματικής εκρίζωσης, η εγκυκλοπαιδική προοπτική σε επαγγελματικού τύπου πολυπραγμοσύνη, η υποχρεωτική και δωρεάν παιδεία σε αυθαίρετο και σωφρονιστικό καταναγκασμό... Η εκπαίδευση δε θεωρείται πλέον παράγοντας προσωπικής αυτο-εκπλήρωσης. Οι ανυπολόγιστες συνέπειες μιας τέτοιας πολιτιστικής ανατροπής διαφαίνονται ακόμα και στο πεδίο της αυστηρά ωφελιμιστικής λειτουργίας της εκπαίδευσης: δεν τίθεται πλέον θέμα εκμάθησης ενός επαγγέλματος -μιας «τέχνης»-, που απαιτεί γνώσεις και ικανότητες και του οποίου η κατοχή λειτουργεί ως πηγή μιας συλλογικής και ατομικής υπερηφάνειας· πρόκειται, αντίθετα, όλο και περισσότερο, για την προετοιμασία προς την αναζήτηση μιας προσωρινής θέσης εργασίας μέσα σε μια ανταγωνιστική αγορά, χωρίς άλλο νόημα πλην της παροχής ενός άμεσα καταναλώσιμου εισοδήματος. Ολόκληρη η κοινωνία, συμπεριλαμβανομένων και των εκπαιδευτικών, δίνει το παράδειγμα της υποταγής σε αυτόν τον κλιματισμένο εφιάλτη της κατανάλωσης ως αυτοσκοπού. Το γεγονός ότι τίποτε πια, σταδιακά, δεν έχει νόημα για κανέναν μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες, καθιστά αδύνατη κάθε πραγματική παιδεία.

Δεν είναι τόσο ότι η το σχολείο δεν τα πάει καλά: μάλλον η ίδια η κοινωνία δείχνει να μην «τραβάει», γενικώς. Η παιδεία του ανθρώπου δεν είναι προϊόν συγκεκριμένων εξειδικευμένων, εκπαιδευτικών θεσμών αλλά όλων των θεσμών, όλοκληρου του κοινωνικού ιστού και προωθείται μέσα από το σύνολο των σχέσεων που συνάπτουν οι άνθρωποι μεταξύ τους αλλά και με τη φύση.



Είτε το θέλει είτε όχι, ολόκληρη η συλλογικότητα είναι επιφορτισμένη με την κοινωνικοποίηση των «νεοφερμένων», μεταδίδοντάς τους αξίες, γνώμονες, ήθη και πολιτιστικές πρακτικές. Σε όλες τις ανθρώπινες κοινωνίες, με ή χωρίς σχολείο, η παιδεία επιτελείται στην καθημερινή ζωή του ατόμου (οικογένειες πολλών γενεών, ζωή του χωριού, συντεχνίες, εκκλησία, θέατρο, θεάματα, δημοτικά τραγούδια, λαϊκά άσματα και μύθοι, γιορτές, συνδικάτα, πολιτικές κινητοποιήσεις κ.λπ.). Αυτή η «άτυπη» παιδεία αποτελούσε τη βάση για μια πρωτογενή κοινωνικότητα, για μια καθημερινή και κοινή ευπρέπεια, που ενσωμάτωνε χειρονομίες, εκφράσεις, κοινωνικές συμβάσεις και χαρακτήριζε τη συλλογική ζωή. Τι μεταδίδουν, όμως, σήμερα ο καταιγισμός των μέσων ενημέρωσης, ο γεμάτος αυτοκίνητα δρόμος, η ερημωμένη συνοικία; Τι διδάσκουν τα αστραφτερά περιοδικά, η διαφημιστική χυδαιότητα, τα ανώνυμα φάστφουντ, οι αριβίστες «καλλιτέχνες» του σταρ σύστεμ, τα μηδενιστικά πολιτικά σχήματα; Συσκευασμένη από πανίσχυρα εμπορευματικά συμφέροντα, αυτή η γυαλιστερή παιδεία, θλιβερή και επιφανειακή, το μόνο που μπορεί να παράγει είναι ένας είδος προσωπικότητες ανήσυχης, αριβίστριας και -συνάμα- καταθλιπτικής, τη στιγμή που η ανθρωπότητα έχει περισσότερο από ποτέ ανάγκη από όλες της τις πνευματικές ικανότητες.

Το πραγματικό πρόβλημα, που αποκαλύπτεται μέσω της «κρίσης» του σχολείου, είναι η γενική κατεύθυνση του πολιτισμού μας. Τα ολοκληρωτικά επεισόδια του 20ού αιώνα δεν υπέσκαψαν μόνο τη νομιμότητα κάθε ανεξέλεγκτης ιεραρχικής εξουσίας αλλά και την πίστη στις υποτιθέμενες αρετές του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα. Τα κινήματα αμφισβήτησης, από την άλλη πλευρά, υπονόμευσαν ανοιχτά και στα μάτια όλων, μικρών και μεγάλων, τις ορθολογικές αιτιολογήσεις της αλλοτρίωσης, της αδικίας και της ανισότητας, που βασιλεύουν παντού, δίχως όμως, μέσω αυτής της υπονόμευσης, να επιτευχθεί μια ανανέωση της συλλογικής προοπτικής. Χιλιόχρονοι πολιτισμοί βρίσκονται μαζικά αντιμέτωποι, αβέβαιοι για την ταυτότητά τους, τις ρίζες τους, τα προτάγματά τους. Οι οικολογικές καταστροφές, παρούσες και μέλλουσες, ανατρέπουν τις κατηγορίες σκέψης και τις συσσωρευμένες γνώσεις αιώνων. Οι νέες τεχνολογίες εισβάλλουν σε όλες τις πτυχές της ζωής, σαν νέες πυθίες που μεταμορφώνουν ριζικά την καθημερινή μας σχέση με τη γνώση, την εξουσία, τη ζωή… Χωρίς αμφιβολία, τα πολιτιστικά μας πλαίσια, οι γνώσεις μας, οι υπάρξεις μας έχουν αποσυνδεθεί όσο ποτέ άλλοτε από τις απαιτήσεις της εποχής μας, ενώ αυτό που, ουσιαστικά, μας χρειάζεται είναι μια εκ βάθρων αναδιάρθρωση. Αναμφίβολα, επίσης, όσο η κατάσταση χειροτερεύει, ζητάμε, όσο ποτέ άλλοτε, σα να είμασταν παιδιά, να ασχοληθούν κάποιοι άλλοι με τα προβλήματα -οι πολιτικοί, οι ειδήμονες, οι τεχνοκράτες, οι ειδικοί-, ούτως ώστε εμείς να οχυρωθούμε στον χάρτινο πύργο της ιδιωτικής ζωής. Ο κόσμος των υπεύθυνων ενηλίκων μοιάζει να έχει αποσυρθεί σιωπηρά -γιατί λοιπόν μας εκπλήσσει η διαπίστωση πως ο κόσμος των παιδιών προκαλεί θόρυβο και υστερία;




Η εκπαίδευση των νέων γενεών εδώ και αρκετές δεκαετίες αποτελεί χειροπιαστό παράδειγμα αυτής της γενικευμένης παραίτησης που χαρακτηρίζει όλες τις τάξεις, τα επαγγέλματα και τους τομείς της κοινωνίας... Οι αντιδραστικοί πειρασμοί που αποσκοπούν στην «αποκατάσταση της τάξης» δεν μπορούν να δουν τις αιτίες της παρακμής κι έτσι απλώς τη συνοδεύουν, αποκρύπτοντας τη μοναδική ελπίδα: μια επανοικειοποίηση, από ολόκληρο τον πληθυσμό, του νοήματος της συλλογικής ζωής. Αυτός ο ριζικός αυτο-μετασχηματισμός θα μας επέτρεπε να αντιμετωπίσουμε τα καίρια προβλήματα της εποχής, μέσω της επανίδρυσης μιας πραγματικής δημοκρατίας, που δε θα είναι η εξουσία γραφειοκρατικών στρωμάτων, φρατριών από ειδήμονες και πολιτικών μαφιών -δηλαδή, με άλλα λόγια, η εξουσία της ολιγαρχίας που κυριαρχεί σήμερα αποκλειστικά και μόνο για την προάσπιση των συμφερόντων της. Η συμμετοχή όλων στις κοινές υποθέσεις, στη διαμόρφωση της πορείας της κοινωνίας, είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη δημιουργία ανθρωπίνων όντων που θα είναι υπεύθυνα για τις πράξεις τους, το λόγο και τους πόθους τους. Ταυτόχρονα απαιτεί την εγκαθίδρυση ενός νέου τύπου σχέσεων με την εργασία, την εξουσία, τη γνώση. Μια τέτοια ρήξη συνεπάγεται την αναβίωση των καλύτερων στοιχείων της συλλογικής μας ιστορίας όπως επίσης και την επανασύνδεση μας με μια παιδαγωγική σκέψη και πρακτική άξια του ονόματός της.

Για μας, το σχολείο δε μπορεί να έχει νόημα παρά αν στοχεύει στην ατομική και συλλογική αυτονομία. Αυτό σημαίνει ότι θεσπίζουμε, επεξεργαζόμαστε, εφαρμόζουμε και αλλάζουμε τον κοινό νόμο μέσα από τη μεγαλύτερη δυνατή συμμετοχή: αν η πραγματική δημοκρατία έγκειται στη διαβούλευση του λαού που συναθροίζεται μέσα από συνελεύσεις, τότε η πραγματική εκπαίδευση δε μπορεί παρά να συνεπάγεται ένα μοντέλο λειτουργίας βασισμένο σε συνελεύσεις όπου συμμετέχουν καθηγητές, μαθητές, εκπαιδευτικό προσωπικό, τεχνικοί κ.λπ., με καθορισμένους κανόνες (δικαίωμα βέτο των ενηλίκων, αρμοδιότητες κ.λπ.). Ομοίως, οι παιδαγωγικές σχέσεις πρέπει να βασίζονται στην επιθυμία μάθησης και διδασκαλίας, που πρέπει να υποκινηθεί, να διατυπωθεί και να πραγματοποιηθεί. Ο ανταγωνισμός, η «επιτυχία», ο κονφορμισμός δεν μπορούν να αποτελούν εκπαιδευτικά κίνητρα: η προώθηση, χωρίς αυταπάτες και ωραιοποιήσεις, της βούλησής μας να συμμετάσχουμε στην ανθρώπινη περιπέτεια είναι ο μοναδικός φορέας κάθε αληθινής ύπαρξης. Τέλος, η προετοιμασία των νέων γενεών για τις μελλοντικές προκλήσεις, η μετάδοση των ανεκτίμητων κτημάτων των περασμένων χιλιετηρίδων, είναι έργο που απαιτεί από τον λειτουργό πραγματική δυνατότητα αυτόνομης σκέψης και πράξης. Μακριά από την αριστερή ή και μια ορισμένη αναρχική δημαγωγία που συμβαδίζουν πλέον, εκ των πραγμάτων, με το γραφειοκρατικό αυταρχισμό, πρόκειται για μια κριτική επιστροφή στην πρακτική του παιδαγωγού, για μια δίχως τέλος διερώτηση πάνω στη σκέψη του και την τεράστια ευθύνη που συνεπάγεται η αποδοχή, η αγάπη και ο μετασχηματισμός του κόσμου μέσα στον οποίο ζούμε.


ΜΑΪΟΣ 2010 Το κείμενο είναι μετάφραση από μπροσούρα που δώθηκε


σε μαθητκές διαδηλώσεις στο Παρίσι σε 4.000 αντίτυπα από την


Πολιτική Ομάδα Lieux Communs (Κοινοί Τόποι)

Βιβλιοπρόταση: Célestin Freinet, θεσμική και κριτική παιδαγωγική

Μόλις κυκλοφόρησε!

Σε απάντηση στην κρίση που βιώνει η κοινωνία μας και στον αντίποδα της σχολικής βίας και παραβατικότητας, του ανταγωνισμού και της σχολικής διαρροής είναι επιτακτική η ανάγκη για μια διαφορετική παιδαγωγική με κοινωνικο-πολιτικό εκπαιδευτικό όραμα, για ένα σχολείο ανοικτό και συνεργατικό, ένα σχολείο-κοινότητα όπου να αναπτύσσονται καθημερινά η ελευθερία, η δημοκρατία, η συνεργασία, η αλληλεγγύη, η ισότητα και ο σεβασμός στη διαφορετικότητα – όχι ως γνώση αλλά ως καθημερινό βίωμα, όπου οι μαθητές και οι μαθήτριες να αναπτύσσονται ολόπλευρα για να γίνουν αυριανοί πολίτες με κριτική συνείδηση και χειραφέτηση. Η αδυναμία και το έλλειμμα των παραδοσιακών εκπαιδευτικών συστημάτων καταδεικνύουν αυτή την ανάγκη για μια διαφορετική παιδαγωγική, όπως είναι η παιδαγωγική του Célestin Freinet, η θεσμική και κριτική παιδαγωγική, με το σχολείο να αναπτύσσει πρωτίστως την αυτονομία και τη δημιουργικότητα, την ελεύθερη έκφραση και την επικοινωνία, τη συνεργασία και την κριτική σκέψη και χειραφέτηση των μαθητών και μαθητριών. Τα 30 συνολικά κείμενα που συγκεντρώθηκαν σε αυτό το έργο αναδεικνύουν με επιστημονικό, ερευνητικό και πρακτικό λόγο, το ιστορικο-κοινωνικό πλαίσιο, τη φιλοσοφία και τις αρχές ενός ελεύθερου, ανοικτού και συνεργατικού σχολείου μέσα από την παιδαγωγική Freinet. Οι αναγνώστες θα γνωρίσουν μάλιστα τις ποικίλες δοκιμασμένες και επεξεργασμένες τεχνικές της εν λόγω παιδαγωγικής (Συμβούλια, Σχολικά έντυπα – εφημερίδες και μικρά βιβλία, Αλληλογραφία, Εργαστήρια τέχνης, Οπτικοακουστική παιδεία, Βιβλιοθήκες) όπως έχουν εφαρμοστεί και εφαρμόζονται σε σχολεία όλου του κόσμου με εξαιρετική επιτυχία καθώς και τις εμπειρίες – αντιπροσωπευτικά παραδείγματα από την εφαρμογή τους στη χώρα μας. Η εξάπλωση του Δικτύου των σχολείων Freinet ανά τον κόσμο και την Ελλάδα αποτελεί την καλύτερη απόδειξη για τη διαχρονικότητα και την επικαιρότητα των προτάσεων. Αυτό το βιβλίο μπορεί να βοηθήσει όλους εκείνους που ονειρεύονται μια καλύτερη παιδεία σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης και όλους εκείνους που επιθυμούν να εργαστούν για τη δημιουργία ενός κινήματος στην εκπαίδευση με τις παραπάνω κοινωνικο-πολιτικές και παιδαγωγικές αναζητήσεις. Μια παιδεία που απαντά στις ανάγκες των καιρών και είναι σε θέση να προσφέρει την απόλαυση μιας δημιουργικής, ευχάριστης όσο και αποδοτικής εργασίας σε παιδιά και εκπαιδευτικούς.

Οι εκδόσεις των συναδέλφων

#δημοκρατικά_σχολεία #παιδαγωγική #Φρενέ Δημοκρατικά Σχολεία

Εργαστήρι για τη Δημοκρατική Σχολική Τάξη

• Σάββατο 21/10/2017 στις 2:30 μ.μ. - 6:30 μ.μ.

• pin	Απόκρυψη χάρτη Ellinogermaniki Agogi Οδός Δημητρίου Παναγέα 153 51 Παλλήνη Αττικής Tηλ.:, 15351 Παλλήνη Αττικής

  

  

  Αναφορά

  
  

  ---

  21 0817 6700

  gumnasio@ea.gr

Εργαστήρι για τη Δημοκρατική Σχολική Τάξη 
στο Διεθνές Συνέδριο EDEN Open Classroom 2017: Open Schools for Open Societies

Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα για μια Δημοκρατική Παιδεία (http://www.eudec.org/Home) και το ευρωπαϊκό έργο The Enquiring Classroom (http://www.enquiring-project.eu/) σας προσκαλούν σε ένα εργαστήρι για τη δημοκρατική σχολική τάξη. Το εργαστήρι θα λάβει χώρα στο πλαίσιο του διεθνούς συνεδρίου EDEN Open Classroom 2017: Open Schools for Open Societies (http://openschool2017.ea.gr/), το Σάββατο 21 Οκτωβρίου 2017, από 14.30 έως 18.00, στις εγκαταστάσεις τις Ελληνογερμανικής Αγωγής στην Παλλήνη Αττικής.

Λίγα λόγια για το εργαστήρι:

Το εργαστήρι είναι το αποτέλεσμα μιας κοινής προσπάθειας των συνδιοργανωτών με όραμα το δημοκρατικό σχολείο. Αποτελείται από δύο ενότητες, με προτάσεις, υλικό και δραστηριότητες τόσο από το TEC όσο και από την EUDEC.

Για τη συμμετοχή σας στο εργαστήρι, είναι απαραίτητη η εγγραφή σας στο συνέδριο (επιλογή 2 στη φόρμα εγγραφής): http://openschool2017.ea.gr/?q=registration-conference

Ενότητα 1 (TEC): H φιλοσοφική διερεύνηση στο σχολείο (1 ώρα)

• Η φιλοσοφική διερεύνηση για/με παιδιά
• Οι βιωμένες αξίες
• Η ερμηνευτική προσέγγιση των πεποιθήσεων
• Η χρήση ψηφιακών κοινοτήτων και εκπαιδευτικών σεναρίων

Ενότητα 2 (EUDEC): Ο ομορφότερος κόσμος,
τον οποίο η καρδιά μας γνωρίζει, είναι εφικτός (2 ώρες)

• Αντιαυταρχική Εκπαίδευση - Νέα Αγωγή – Κριτική Παιδαγωγική
• Τι κάνει ένα σχολείο δημοκρατικό στην πράξη: Πρωινός Κύκλος, Δάσκαλος Εμπιστοσύνης, Επιτροπή Επίλυσης Συγκρούσεων, Σχολική Συνέλευση
• Βιωμένα παραδείγματα από σχολεία-μέλη του EUDEC
• Ανοιχτή συζήτηση για τη δημοκρατία στα σχολεία
• Το EUDEC στην Ελλάδα
• Βιωματικό Εργαστήρι στην “Τέχνη του ακούειν”

Λίγα λόγια για τους διοργανωτές:

Η Ευρωπαϊκή Κοινότητα για τη Δημοκρατική Παιδεία (EUDEC) υποστηρίζει τα Δημοκρατικά Σχολεία, εστιάζοντας σε δύο θεμελιώδεις αρχές: α) στην ισοτιμία, συνευθύνη και συνεργασία δασκάλων και μαθητών ως προς τον τρόπο λειτουργίας του σχολείου και β) στο δικαίωμα των μαθητών να επιλέγουν τo περιεχόμενo, τον τρόπο και το ρυθμό της μάθησής τους.

Το Ευρωπαϊκό Έργο The Enquiring Classroom (TEC) αναπτύσσει στρατηγικές για την υποστήριξη εκπαιδευτικών και μαθητών που συμμετέχουν σε συζητήσεις σχετικά με την ταυτότητα, τις θρησκείες, τις πεποιθήσεις, τις δημοκρατικές αξίες, τη διαφορετικότητα, την ενσωμάτωση και τη βία, σε ένα σχολικό περιβάλλον χωρίς διακρίσεις και αποκλεισμούς.

1ος Κύκλος εκπαίδευσης Εμψυχωτών Ευέλικτης Μάθησης

(Αgile Learning Facilitators-ALF Summer)

Παρασκευή 28 Ιουλίου – Σάββατο 5 Αυγούστου 2017

Αγρόκτημα της ομάδας «Σταγόνες», Βλαχιά, Β. Εύβοια

Είχα τη χαρά και την τιμή να συμμετέχω και να καταγράψω με την καμερά μου τον πρώτο αυτό κύκλο που διεξήχθη στη χώρα μας αυτό το καλοκαίρι. Οι εντυπώσεις μου και τα συναισθηματά μου έχουν αγγίξει το σημείο κορεσμού, αφού μέσα σε αυτές τις δέκα ημέρες συμπυκνώθηκαν γνώσεις και πρακτικές που απαιτούν πολύ χρόνο για να χωνευτούν και να επεξεργαστούν. Η μοναδική αίσθησης ικανοποίησης που μοιράστηκα με τα παιδιά , τους γονείς και τους εκπαιδευτές μας, ήταν αποτέλεσμα μιας εμπειρικής και συμμετοχικής προσέγγισης που μας έδωσε πολλές ελπίδες για να συνεχίσουμε να οραματιζόμαστε κοινότητες αρμονικής συνύπαρξης, όπου η παιδεία ως γενικότερη έννοια είναι συνυφασμένη με τις νέες κοινωνικές δομές, που θα μας βοηθήσουν να πραγματώσουμε την ελευθερία της γνώσης και της μάθησης.

Μιλήσαμε για μια πρωτοποριακή εκπαίδευση.Για παιχνίδι και τεχνολογία. Για αυτομόρφωση και αλληλοδιδακτική και για υποστήριξη μιας κοινότητας εξωσχολισμού (unschooling).

Το πρόγραμμα περιλάμβανε ένα τριήμερο βιωματικό εργαστήριο στην Ευέλικτη Μάθηση, μια πενταήμερη Nature Play παιδική κατασκήνωση και μία μέρα όπου μοιραστήκαμε τις εμπειρίες και τις νέες μας δεξιότητες.

Κι όλα αυτά στην εντυπωσιακή φύση της Β. Εύβοιας!

Ε.Β (Cinevangelos)

Λίγα λόγια για το καμπ που συνδιοργανώθηκε από το Nature Play και την ομάδα «Σταγόνες»

Η Εμπειρία

Οι Εμψυχωτές/Διευκολυντές Ευέλικτης Μάθησης συνεργάστηκαν με νέους εμψυχωτές, γονείς, μέλη άλλων ΚΕΜ και εθελοντές, και να συν-δημιούργησαν μια δομή αυτοκαθοδηγούμενης μάθησης για τους ενήλικες που παρακολούθησαν το τριήμερο εργαστήριο καθώς και για τα παιδιά που συμμετείχαν στη συνέχεια στην πενταήμερη κατασκήνωση.

Η Δομή

Ξεκινούσαμε και τελειώναμε κάθε μέρα μαζί, δημιουργώντας καθημερινά το περιεχόμενο του προγράμματος, χρησιμοποιώντας τα ίδια εργαλεία αυτό-διαχείρισης που χρησιμοποιούμε στους χώρους εναλλακτικής εκπαίδευσης. Αυτή είναι η εμπειρική μάθηση (experiential learning) -μάθηση μέσω της πράξης και της καθημερινής εμπειρίας. Δεν υπήρχε δηλαδή κάποιο προκαθορισμένο «πρόγραμμα σπουδών».

Ο Βασικός Σκοπός επετεύχθη

Οι συμμετέχοντες αποκτήσαμε την εμπειρία και την αυτοπεποίθηση να συντονίσουμε ένα ΚΕΜ ή αντίστοιχο αυτοκαθοδηγούμενο πλαίσιο μάθησης. Όλα αυτά δεν είχαν να κάνουν τόσο με την απλή απορρόφηση πληροφορίας ή με τη μάθηση του «σωστού» τρόπου χρήσης των παραπάνω εργαλείων ευέλικτης διαχείρησης, όσο με το να μάθουμε να εξασφαλίζουμε χώρο, χρόνο και κίνητρα για μάθηση και να συνυπάρχουμε σε μια αυθεντική (και όχι εξουσιαστική) σχέση μεταξύ μας και με τους μαθητές.
 

Το πρόγραμμα συνοπτικά ήταν το εξής:

1η-3η  Μέρα : Τα Βασικά

Μια τριήμερη εισαγωγή στην διευκόλυνση (facilitation) και την Ευέλικτη Μάθηση, όπου έμπειροι εμψυχωτές όπως ο Eric Bear και η Sierra Allen μοιράστηκαν μαζί μας τη θεωρία και την πράξη, αλλά και βιωματικές δραστηριότητες/ασκήσεις. Ακολουθήσαμε το ρυθμό που ακολουθεί ένα ΚΕΜ κατά τις σχολικές μέρες: πρωινός προσδιορισμός προθέσεων, ημερήσια εξερεύνηση, και το απόγευμα κύκλος για συζήτηση και μοίρασμα ιδεών και εμπειριών.

4η-8η Μέρα : Η Κατασκήνωση

Ήταν η κατάλληλη περίπτωση να εξασκήσουμε τα εργαλεία και τις αρχές της Ευέλικτης Μάθησης!

Όλοι μαζί συμβάλλαμε ώστε να λειτουργήσει μια καλοκαιρινή κατασκήνωση όπως ένα ΚΕΜ. Βιώσαμε την πλήρη εμπειρία ενός ΚΕΜ σε όλες τις ηλικίες και εξασκείσαμε τις αρχές της Ευέλικτης Μάθησης. Εδώ τα παιδιά συμμετείχαν και πολλαπλασίαζαν την  ενέργεια! Ήταν μια ιδανική ευκαιρία να εμβαθύνουμε τις δεξιότητές μας και να χτίσουμε μια πιο αυθεντική σχέση με τα παιδιά, καθώς και να μάθουμε να χρησιμοποιούμε τα εργαλεία, να ηγούμαστε κάποιων συνεδριών και να υποστηρίζουμε τις εργασίες των παιδιών.

 

9η Μέρα:

Ο Απολογισμός- η Ανατροφοδότηση (feedback) και η Γιορτή Λήξης

Μια ανεπίσημη μέρα που σίγουρα έφερε την ομάδα πιο κοντά. Αντιμετωπίζοντας ισότιμα όλα τα μέλη της ομάδας, αναλογιστήκαμε την εμπειρία μας,  εντοπίσαμε κενά στις νέες μας δεξιότητες και εμβαθύναμε στο πώς να τις βελτιώσουμε. Επίσης... το γιορτάσαμε και δεσμευτήκαμε να συναντηθούμε μελλοντικά!

Τι κάνει ο εμψυχωτής/διευκολυντής (facilitator);

Τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε ένα κόσμο που ολοένα και αλλάζει. Με τον ίδιο ρυθμό αλλάζει και η εκπαίδευσή τους. Μαθαίνουν και αποκτούν δεξιότητες από το διαδίκτυο, από τις εξωσχολικές τους δραστηριότητητες κι από τόσα άλλα εκτός του σχολείου. Έτσι αλλάζει και ο ρόλος του εκπαιδευτικού. Καλείται από απλός μεταδότης γνώσεων (δασκαλοκεντρική διδασκαλία), να γίνει εμψυχωτής/διευκολυντής (facilitator) της μαθησιακής διαδικασίας, δηλαδή να οργανώνει μαθησιακά περιβάλλοντα προσαρμοσμένα στις ατομικές ανάγκες κάθε παιδιού (μαθητοκεντρική διδασκαλία), και έτσι, να τα διευκολύνει στο ταξίδι τους για την απόκτηση γνώσης.

Τα Κέντρα Ευέλικτης Μάθησης (ΚΕΜ) λειτουργούν ως ένα δίκτυο αναγνωρισμένων από το κράτος σχολείων και ομάδων κατ'οίκον εκπαίδευσης στις Η.Π.Α., και επαναφέρουν τη χαρά της μάθησης με μια εντυπωσιακά αποδοτική εκπαιδευτική προσέγγιση: την αυτοκαθοδηγούμενη μάθηση. H αυτοκαθοδηγουμενη μαθηση υποστηρίζεται από τον πολιτισμό που δημιουργούν οι προθέσεις της ομάδας/κοινότητας και ενισχύεται από τα εργαλεία ευέλικτης διαχείρισης (agile management tools) που διδάσκονται στα ΚΕΜ.

Τί σημαίνει όμως Ευέλικτη Μάθηση (Agile Learning);

Agile σημαίνει ευέλικτος, ευκίνητος, εύστροφος!

Η Ευέλικτη Μάθηση συνοψίζεται σε αυτά τα 3 σημεία:

 Αυτοκαθοδηγούμενη (self-directed)

Οι άνθρωποι είναι μαθητές από τη φύση τους. Όταν τα παιδιά αφήνονται να ασχοληθούν με ό,τι έχουν πάθος, αφοσιώνονται και μαθαίνουν πιο γρήγορα και πιο αποδοτικά –

καλύπτοντας χρόνια διδακτικής ύλης, μέσα σε εβδομάδες μόνο, τη στιγμή που αυτά επιλέγουν να μάθουν.

Δηλαδή καθοδηγούν από μόνα τους τη μάθησή τους.

Πολιτισμός της Κοινότητας

Στα σχολεία αυτά τα παιδιά νιώθουν ότι εισακούονται, ότι ανήκουν στην ομάδα. Ο σκοπός τους και οι προθέσεις τους λαμβάνονται υπ΄όψιν από την εκπαιδευτική κοινότητα.

Ως κοινωνικά όντα, λειτουργούμε καλύτερα μέσα σε τέτοιες ζωντανές κοινότητες, οι οποίες χτίζουν την αυτοπεποίθησή μας, διευρύνουν τα επικοινωνιακά μας ταλέντα και μας βγάζουν τον καλύτερο εαυτό μας. Έτσι δημιουργούμε ένα πολιτισμό που μας αφορά προσωπικά και συνειδητά.

Εργαλεία Ευέλικτης Διαχείρισης (agile management tools) Χρησιμοποιούμε πρακτικά και συγκεκριμένα εργαλεία έτσι ώστε να μετατρέψουμε όλα αυτά τα υψηλά ιδανικά σε εφικτές και αξιόπιστες πρακτικές. Αυτά τα εργαλεία και οι πρακτικές παρέχουν εμφανή αποτελέσματα στη μάθηση, αποτελούν εξαιρετική εξάσκηση στην αυτοδιαχείρηση, και έχουν σαφείς σκοπούς και στόχους. Παράλληλα προωθούν την εύκολη ενσωμάτωση νέων δομών σύμφωνα με τις παιδαγωγικές, προσωπικές ή ομαδικές ανάγκες που προκύπτουν.

Εδώ, ο Εric Bear που ήταν ο βασικός εισηγητής του καμπ, σε μία TEDx ομιλία σχετικά με την Ευέλικτη Μάθηση. 

«Οι ρίζες μας βρίσκονται στη γη.

Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πώς να νιώθουν και να ζουν σε αρμονία με τη Γη.»

- Δρ. Μαρία Μοντεσσόρι

Δημοκρατική Παιδεία

πηγή: EUDEC

Υπάρχει λόγος που τα σχολεία, σε κράτη δημοκρατικά, δε λειτουργούν δημοκρατικά αλλά ιεραρχικά; Η απάντηση είναι πως όχι.

Έρευνα χρόνων στην εκπαίδευση έχει αποδείξει ότι ο πιο αποδοτικός τρόπος μάθησης είναι όταν αυτή πηγάζει από την περιέργεια του ίδιου του μαθητή και ακολουθεί τα δικά του ενδιαφέροντα. Στα δημοκρατικά σχολεία και πανεπιστήμια συμβαίνει ακριβώς αυτό. Ελεύθερη, αυτόβουλη μάθηση. Η φυσική περιέργεια δεν πνίγεται, αλλά καλλιεργείται. Το αποτέλεσμα: μαθητές κινητοποιημένοι, μαθητές σε συνεχή αναζήτηση, μαθητές δια βίου.

Η Δημοκρατική Παιδεία στηρίζεται σε δύο θεμελιώδεις αρχές:

• υποστηρίζει την αυτο-κινούμενη μάθηση
• βλέπει το σχολείο ως μία κοινότητα μάθησης, η οποία βασίζεται στην ισότητα και τον αλληλοσεβασμό (μεταξύ όλων των μελών - μαθητών και καθηγητών)

Αυτο-κινούμενη μάθηση

Οι μαθητές στα δημοκρατικά σχολεία επιλέγουν πως θα περάσουν τη μέρα τους, πως θα αναπτύξουν και θα επεξεργαστούν τα ενδιαφέροντά τους, πως θα προετοιμαστούν για τη ζωή και τη σταδιοδρομία τους. Η μάθηση μπορεί να λάβει χώρα μέσα στην τάξη, ακριβώς όπως και στα συμβατικά σχολεία, αλλά υπάρχουν και αμέτρητοι άλλοι τρόποι μάθησης έξω από τις αίθουσες. Μέσω της ανεξάρτητης μελέτης, της έρευνας στο διαδίκτυο, παίζοντας παιχνίδια, κάνοντας εθελοντισμό, βοηθώντας σε κάποιο εργασιακό χώρο, με επισκέψεις σε μουσεία, ταξιδεύοντας, αναλαμβάνοντας κάποιο έργο ή ακόμα και συζητώντας με φίλους και καθηγητές. Όλα αυτά είναι μέρος της σχολικής τους ζωής.

Κείμενα σχετικά με την αυτο-κινούμενη μάθηση

Μία κοινότητα ισότητας και αλληλοσεβασμού

Το πιο ευεργετικό περιβάλλον για μάθηση - αλλά και για εργασία και τη ζωή εν γένη - είναι αυτό στο οποίο τα δικαιώματα μας αναγνωρίζονται και οι απόψεις μας γίνονται σεβαστές.

Στα δημοκρατικά σχολεία γίνονται τακτικές συναντήσεις στις οποίες όλα τα μέλη της κοινότητας έχουν από μία ψήφο, ανεξαρτήτως ηλικίας ή θέσης στην ιεραρχία. Μαθητές και καθηγητές μπορούν να καθίσουν μαζί ως ίσοι, να συζητήσουν και να πάρουν αποφάσεις όσον αφορά στους κανόνες του σχολείου, στο αναλυτικό πρόγραμμα, στα έργα μέσα στο σχολείο, στην πρόσληψη προσωπικού, ακόμα και σε θέματα προϋπολογισμού.

Το αποτέλεσμα: ανοιχτόμυαλοι, ανεκτικοί, υπεύθυνοι άνθρωποι, οι οποίοι δε θα διστάσουν να εκφράσουν τις απόψεις τους και γνωρίζουν πως να τις τοποθετήσουν αλλά και πως να ακούσουν αυτές των άλλων. Με άλλα λόγια, μορφωμένοι, ενεργοί πολίτες, ταιριαστοί σε μια σύγχρονη δημοκρατική κοινωνία.

Κείμενα σχετικά με την κοινοτική διαδικασία λήψης αποφάσεων στα σχολεία

Γιατί Δημοκρατική Παιδεία;

Η ερώτηση θα έπρεπε να είναι: Γιατί όχι;

Ζούμε σε μία δημοκρατική κοινωνία που για να λειτουργήσει σωστά χρειάζεται δημιουργικούς πολίτες, οι οποίοι να δραστηριοποιούνται στις κοινότητες που ανήκουν, επιδιώκοντας συνέχεια την αλλαγή προς το καλύτερο. Τα παιδιά δεν αναπτύσσουν αυτές τις ιδιότητες μέσα από θεωρητικά μαθήματα. Ωστόσο, εκείνα που βιώνουν καθημερινά τι θα πει να είσαι υπεύθυνος για τον εαυτό σου και για τη κοινότητα στην οποία ανήκεις μέσα στο ίδιο το σχολείο, μαθαίνουν να εκφράζονται ελεύθερα, να αγωνίζονται για τα θέματα που θεωρούν σημαντικά, να επιλύουν προβλήματα και καταστάσεις ως ομάδα, να σέβονται τις απόψεις των άλλων και να συμβάλουν στην επιτυχή διαχείριση της κοινότητας. Όταν κάποιος είναι υπεύθυνος για την ίδια του τη μάθηση, οδηγείται στην ανακάλυψη και την επινόηση αποτελεσματικών στρατηγικών προς την επίλυση προβλημάτων γενικά, όποια κι αν είναι αυτά. Αυτή η ευελιξία και ικανότητα προσαρμογής είναι το εργαλείο που χρειάζεται ο καθένας μας για να συνεχίσει την αναζήτηση (μάθηση) στο άγνωστο που θα φέρει η ζωή.

Όσον αφορά στην αποτελεσματικότητα της μάθησης, η επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει στο συμπέρασμα ότι πραγματική μάθηση (σε αντίθεση με την απομνημόνευση στοιχείων, τα οποία στην πλειοψηφία των περιπτώσεων ξεχνιούνται γρήγορα) μπορεί να λάβει χώρα μόνο μέσα σε ένα πλαίσιο απαλλαγμένο από το φόβο και το άγχος και όταν οι γνώσεις αφορούν το μαθητή και είναι σημαντικές για αυτόν. Αυτές οι προϋποθέσεις πληρούνται όταν οι μαθητές έχουν το δικαίωμα να κατευθύνουν τη μάθηση τους και παράλληλα υπάρχει κάποιος ειδικός δίπλα να τους υποστηρίζει, να παρέχει τα εργαλεία που θα χρειαστούν, την τεχνογνωσία του και να τους φωτίζει με εποικοδομητικά σχόλια.

Ακόμα κι αυτή η λογική, παρότι στέκει, δεν αγγίζει την ουσία της ύπαρξης της δημοκρατικής παιδείας. Τα παιδιά και οι νέοι δεν είναι προϊόντα παραγωγής για οικονομικούς σκοπούς, αλλά πολίτες με το δικαίωμα να ανατραφούν μέσα στο πνεύμα των ιδανικών που διακηρύσσονται στον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών και ειδικότερα μέσα σε πνεύμα ειρήνης, αξιοπρέπειας, ανοχής, ελευθερίας, ισότητας και αλληλεγγύης; (Διεθνής Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, Νόμος 2101/1992). Αυτό συμπεριλαμβάνει την ελευθερία να διαλέξουν τι θα μάθουν, πως, πότε και με ποιον.

#άρθρο12
Δείτε επίσης:
Ιστορίες αποφοίτων
Άρθρα
Σχολεία-μέλη
Άλλα σχολεία που παρουσιάζουν ενδιαφέρον

EDC & Ανθρώπινα Δικαιώματα μέσω της Δημοκρατικής Παιδείας από EUDEC 19-06-2017

Η πρόκληση για την EDC: «Πρέπει να προχωρήσουμε από την εκπαίδευση για τη δημοκρατία, προς την εκπαίδευση μέσω της δημοκρατίας ή της εκπαίδευσης ως Δημοκρατίας» (Profesor Graham Smith, εισηγητής του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Δημοκρατία, Νοέμβριος 2016)

Σύσταση CM / Rec (2010) 7 της Επιτροπής Υπουργών στα κράτη μέλη: Σχετικά με τον Χάρτη του Συμβουλίου της Ευρώπης για την εκπαίδευση για τη δημοκρατική πολιτειότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Εκπαίδευση (Εγκρίθηκε από την Επιτροπή Υπουργών στις 11 Μαΐου 2010 κατά την 120ή σύνοδο) 8. Δημοκρατική διακυβέρνηση «Τα κράτη μέλη θα πρέπει να προωθήσουν τη δημοκρατική διακυβέρνηση σε όλα τα εκπαιδευτικά ιδρύματα ως επιθυμητή και ωφέλιμη μέθοδο διακυβέρνησης από μόνη της και ως πρακτικό μέσο μάθησης και βίωσης της δημοκρατίας και του σεβασμού των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Θα πρέπει να ενθαρρύνουν και να διευκολύνουν, με τα κατάλληλα μέσα, την ενεργό συμμετοχή των εκπαιδευομένων, του εκπαιδευτικού προσωπικού και των ενδιαφερομένων, συμπεριλαμβάνοντας τους γονείς, στη διακυβέρνηση των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων»

Συμπεράσματα του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Δημοκρατία, τη Δημοκρατία και την Ισότητα – είναι θέμα παιδείας;

Στρασβούργο, 7-9 Νοεμβρίου 2016

Η διακυβέρνηση είναι κλειδί:

Ø Η δημοκρατική παιδεία απαιτεί δημοκρατικά σχολεία, σχολεία που ασκούν τη δημοκρατία καθιστώντας ικανούς τους μαθητές να παράγουν γνώση από κοινού και με τους δασκάλους, να την αξιολογήσουν κριτικά και να λαμβάνουν υπεύθυνα στάση/θέση.

Ø Η συναπόφαση των μαθητών και των εκπαιδευτικών, συμπεριλαμβανομένου του περιεχομένου, θεωρήθηκε πειστική και αποτελεσματική για την προετοιμασία των μαθητών ως υπευθύνων και ενεργών πολιτών. Η συμμετοχική δημοκρατία χρειάζεται συμμετοχική μορφή εκπαίδευσης.

• Συμφωνία προέκυψε σχετικά με την αξία της συμμετοχικής δημοκρατίας στο σχολείο και την τάξη και στην ανάγκη για καλύτερη σύνδεση μεταξύ διαφορετικών συμμετοχικών μοντέλων. Παράγοντες αντίστασης που επίσης εντοπίστηκαν: ο γρήγορος κύκλος εργασιών (το μαθητικό σώμα αλλάζει ταχύτατα) καθώς και η αντίσταση που προβάλουν οι δάσκαλοι και οι γονείς στην αλλαγή.

Αποσπάσματα από το Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία:

Η εισηγήτρια Lyn Carson:

Ø «Η διδασκαλία της δημοκρατίας είναι οξύμωρο σχήμα, αν το διδάσκετε δεν επιτρέπετε την πρακτική εφαρμογή του "

Ø «Κριτική σκέψη που αποτελεί ουσιαστικό στοιχείο για τη δημιουργία μιας υγιούς δημοκρατίας»

Ø Το φανταστικό αυτό έργο που παρουσιάστηκε από δάσκαλο σε δημοκρατικό σχολείο στη Γαλλία, όπου οι μαθητές λαμβάνουν όλες τις αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένης της πρόσληψης προσωπικού.

Εισηγητής Graham Smith:

Ø «Το πιο σημαντικό .... Πολλοί συμμετέχοντες επικεντρώνονταν στις συμμετοχικές πρακτικές στα σχολεία»

Ø «Μεταβαίνουμε από την εκπαίδευση για τη δημοκρατία, σε εκπαίδευση μέσω της δημοκρατίας ή στην εκπαίδευση ως Δημοκρατία»

Ø «Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι η συμμετοχή είναι κρίσιμη, διότι με τη συμμετοχή μαθαίνουμε πως να συμμετέχουμε»

Ø «Μέσω της συμμετοχής μαθαίνουμε τις δημοκρατικές δεξιότητες και οικοδομούμε τις δημοκρατικές αρμοδιότητες. Η ίδια η συμμετοχή είναι το σχολείο της δημοκρατίας»

Ø «Μαθαίνουμε τη δημοκρατία βιώνοντας την και αυτό ισχύει εξίσου για τους νέους, όπως για τους ενήλικες»

Ø «Υπάρχει ένας καλύτερος τρόπος εκπαίδευσης και αποτελεί μέρος ενός καλύτερου τρόπου εφαρμογής της δημοκρατίας»

Εισηγήτρια Rosemary Bechler:

Ø «Πού αλλού στην κοινωνία βλέπουμε την τυραννία της πλειοψηφίας ... πραγματικά να αμφισβητείται από νέους ανθρώπους και να αντιμετωπίζεται με έναν τόσο απτό τρόπο όπως σε αυτά τα δημοκρατικά σχολεία;»

Ø «Ο κόσμος και η αρχή της αυτοοργάνωσης, ή όπως είπε ο Yacoov Hecht: ‘Να απομακρυνθούμε από την εξουσία της γνώσης για να δημιουργήσουμε περιεχόμενο γύρω από τα ανθρώπινα δικαιώματα και όχι την εθνικότητα’ »

Ø «Χρειαζόμαστε χρόνο για να αλλάξει το παράδειγμα»

Ø «Τα δημοκρατικά αυτά σχολεία έχουν προστιθέμενη αξία όσον αφορά τη βελτίωση του εκπαιδευτικού συστήματος και των δημοκρατικών συστημάτων .... Η αυτοοργάνωση είναι ένας στόχος, μια αφετηρία, μια μέθοδος που κάνει τη "μαγική" διαφορά στα εκατοντάδες δημοκρατικά σχολεία»

Ø «Πώς αντιμετωπίζουν αυτά τα προβλήματα; Δίνοντας στους ανθρώπους μια εμπειρία της δημοκρατίας στην πράξη, επιδιώκοντας μεγαλύτερη αυτονομία στο σχολείο και στον δάσκαλο, και αναγνωρίζοντας ότι η νοοτροπία (ο τρόπος σκέψης) των ανθρώπων είναι οι πραγματικοί οδηγοί της αλλαγής, μια πραγματική συνεργασία μεταξύ των μαθητών, των γονέων και των παιδαγωγών.

Είναι αυτοί που θα το δημιουργήσουν, από σχολείο σε σχολείο, οι ίδιοι. Όχι από πάνω αλλά από μέσα. Αυτός είναι ο πυρήνας των βασικών ιδεών. Η δημοκρατία δεν μπορεί να επιβληθεί άνωθεν»

Το μέλλον της εκπαίδευσης για τη δημοκρατική πολιτειότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα αφορά τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα στα σχολεία.

Ποιες είναι οι προκλήσεις και πώς μπορεί να συμβεί;

Οι προκλήσεις είναι:

1. Γεφύρωση του χάσματος μεταξύ δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο σχολείο και των σημερινών αυταρχικών σχολικών πρακτικών.

2. Η μεταφορά της εξουσίας από τις κρατικές υπηρεσίες και τους διευθυντές των σχολείων σε μαθητές και εκπαιδευτικούς.

3. Πώς να μεταβούμε από τις λίγα και μικρά σύγχρονα πειραματικά δημοκρατικά σχολεία σε θεσμοθετημένη Δημοκρατική εκπαίδευση. Δηλ. Η δημοκρατική εκπαίδευση ως μέρος των κρατικών σχολικών σχημάτων

Η εισηγήτρια Lyn Carson:

• «Είμαι επίσης ανήσυχη από την επιμονή στην μέτρηση και την αξιολόγηση σε αυτή την πολύ νεαρή ηλικία. Εμείς πρέπει να είμαστε σε θέση να δοκιμάζουμε, να αποτύχουμε, να πειραματιστούμε. Μερικές φορές η μέτρηση και η αξιολόγηση παρεμβάλλεται και παρεμποδίζει αυτήν την προσέγγιση» .

«Η κύρια πρόκληση που αντιμετωπίζουμε είναι αυτή η τεράστια διχοτόμηση ανάμεσα στην ανθρώπινες αξίες που προωθούμε και οι οποίες είναι κάπως ασυγχρόνιστες με τις πραγματικότητες που αντιμετωπίζουμε»

• «Είστε έτοιμοι (η ελίτ) να μετακινήσετε το δυναμικό που μπορεί να απελευθερώσει τρομερές δόσεις δημιουργικότητας και ενέργειας;»

Εισηγητής Graham Smith:

 •« Πολύ λίγα είναι τα μέρη όπου η δημοκρατική εκπαίδευση έχει θεσμοθετηθεί. Υπάρχουν πολύ λίγα και σπάνια παραδείγματα δημοκρατικής εκπαίδευσης τα οποία έχουν θεσμοθετηθεί ευρέως, τα περισσότερα είναι πειραματισμοί, πολύ εντυπωσιακοί τρόποι πειραματισμού ........ σε περιβάλλοντα αφιλόξενα, όπου τα παραδοσιακά ιδρύματα δείχνουν ελάχιστο ενθουσιασμό γι 'αυτούς τους εναλλακτικούς τρόπους εκπαίδευσης »

•« Πρέπει να σκεφτούμε για το πώς θα θεσμοθετηθούν πιο συγκεκριμένα αυτές οι καινοτομίες στα σχολεία ... Πώς μπορεί αυτή η κίνηση δημοκρατικών σχολείων να κινηθεί προς τα έξω; Τι είναι αυτό που σταματά την πρόοδο;

2 πράγματα:

 Η διάρκεια; Πώς δημιουργούμε συνοχή από μια ομάδα μαθητών στην επόμενη;

 Αντίσταση. Πρέπει να διατυπώσουμε ποιος είναι αυτός ο οποίος αντιστέκεται στην αλλαγή:

§ Εκπαιδευτικοί: Πολύ συχνά οι εκπαιδευτικοί που αντιστέκονται στην αλλαγή είναι αυτοί που έχουν επαγγελματοποιηθεί πλήρως. Η εκπαίδευση που οι περισσότεροι εκπαιδευτικοί έχουν δεχθεί, δεν έχει ενσωματώσει αυτά τα είδη συμμετοχικών σχεδίων εργασίας.

§ Οι γονείς δεν είναι πάντα τόσο υποστηρικτικοί σε αυτό, μερικοί είναι, οι περισσότεροι δεν είναι.

§ Διοικητικοί και πολιτικοί. Όλοι αυτοί δεν φημίζονται για τις συμμετοχικές κλίσεις τους. Έτσι πρέπει να αναπτύξουμε στρατηγικές για να πείσουμε και να ενσωματώσουμε αυτές τις πρακτικές .... Να καταλάβουμε πώς μπορούμε να θεσμοθετήσουμε αποτελεσματικότερα.

Πώς μπορούμε να εφαρμόσουμε τη δημοκρατία στα σχολεία;

Α. Απελευθέρωση των (νομικών) φραγμών για τα δημοκρατικά σχολεία

Β. Εισαγωγή της δημοκρατίας στο κρατικό σχολικό σύστημα

Α - Αναβάθμιση των (νομικών) φραγμών για τα δημοκρατικά σχολεία

Τρέχουσα κατάσταση: Υπάρχουν δημοκρατικά σχολεία σε ορισμένες ευρωπαϊκές χώρες της βορειοδυτικής Ευρώπης αλλά και σε Πολωνία, Ελβετία, Βουλγαρία και Ισπανία. Το παλαιότερο είναι το Summerhill στο Ηνωμένο Βασίλειο (1921). Μόνο σε χώρες όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, οι Κάτω Χώρες, η Γαλλία και μερικά Γερμανικά κράτη, τα δημοκρατικά σχολεία μπορούν να λειτουργήσουν χωρίς περιορισμούς στο νομικό πλαίσιο για την εκπαίδευση. Σε όλες σχεδόν τις άλλες χώρες, τα δημοκρατικά σχολεία περιορίζονται αρκετά από τους νόμους για την εκπαίδευση, όπως οι υποχρεωτικές κρατικές εξετάσεις και τα προγράμματα σπουδών. Σχεδόν όλα τα δημοκρατικά σχολεία είναι μικρά βιωματικά σχολεία που δεν λαμβάνουν καμία ή μόνο μερική κρατική χρηματοδότηση. Τόσο τα νομικά εμπόδια όσο και η έλλειψη κρατικής χρηματοδότησης καθιστούν το δημοκρατικό σχολείο απρόσιτο για την πλειοψηφία των παιδιών. Οι έρευνες δείχνουν ότι οι μαθητές του Summerhill πέτυχαν υψηλότερα αποτελέσματα από το μέσο όρο του GCSE στο Ηνωμένο Βασίλειο και η έκθεση Hannam (2001) έδειξε μια ισχυρή συσχέτιση μεταξύ της συμμετοχής των μαθητών στα σχολεία και των γνωστικών και συμπεριφορικών αποτελεσμάτων .

Τι χρειάζεται;

Να καταστεί το δημοκρατικό σχολείο εκπαιδευτική επιλογή προσιτή σε όλα τα παιδιά και τους γονείς, θεσμοθετώντας τη δημοκρατική εκπαίδευση στα εθνικά εκπαιδευτικά συστήματα που χρηματοδοτούνται σε όλες τις χώρες του Συμβουλίου της Ευρώπης.

Πώς το κάνουμε αυτό (επιλογές);

1. Να γίνει ορατή η διεύρυνση και η ανάπτυξη των δημοκρατικών σχολείων

2. Να μοιραστούν εμπειρίες μεταξύ κυβερνητικών υπαλλήλων (υπουργείο Παιδείας και σχολικών επιθεωρήσεων) των διαφόρων χωρών, σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο καθιστούν δυνατό το δημοκρατικό σχολείο και τον τρόπο (Δημιουργία νόμων για την εκπαίδευση που επιτρέπουν διαφορετικές παιδαγωγικές μεθόδους)

4. Συμπερίληψη της δημοκρατικής εκπαίδευσης στην κατάρτιση των εκπαιδευτικών και στα πανεπιστημιακά προγράμματα

5. Τόνωση των ερευνητικών προγραμμάτων για τη διερεύνηση των αποτελεσμάτων αποφοίτων δημοκρατικών σχολείων

Β - Εισαγωγή της δημοκρατίας στα κρατικά σχολικά συστήματα

Τρέχουσα κατάσταση:

Τα περισσότερα, αν όχι όλα, τα κρατικά σχολικά συστήματα είναι ιεραρχικά και αυταρχικά σχεδιασμένα και δεν παρέχουν πραγματικές επιλογές στους μαθητές για το τι κάνουν ή δεν κάνουν , ούτε οι μαθητές έχουν ισότιμη άποψη και γνώμη στη διακυβέρνηση των σχολείων τους.

Τι χρειάζεται;

Να βιώνουμε την δημοκρατία αντί, αντί να τη διδάσκουμε. Αύξηση της δημοκρατικής διακυβέρνησης στα σχολεία και αύξηση της επιρροής των μαθητών σε αυτό που μαθαίνουν, δηλαδή πιο συμμετοχική δημοκρατία για τους μαθητές στα σχολεία.

Πώς το διαχειριζόμαστε αυτό (επιλογές);

1. Ακολουθούμε την πρόταση του Παγκόσμιου Φόρουμ για τη Δημοκρατία (2016) για να επιτραπεί το 20% του δημοκρατικού χρόνου στα σχολεία:

α. Υποστηρίζουμε τα σχολεία για να συμβεί εντός των επόμενων 5 ετών

β. Υποστήριξη και ανταμοιβή των σχολείων που υιοθετούν την συμμετοχική δημοκρατία ως προτεραιότητα και αναγνώριση αυτών των σχολείων

γ. Μοιραζόμαστε την εμπειρία των σχολείων αυτών

δ. Βοηθούμε τους εκπαιδευτικούς με επανεκπαίδευση και επιμορφώσεις, να δημιουργήσουν μια νέα προσέγγιση για τη σχέση μεταξύ δασκάλων και μαθητών. (Οι εκπαιδευτικοί που έχουν διδαχθεί να αντιλαμβάνονται τον ρόλο τους ως διδακτικό και αυταρχικό, χρειάζονται αναπροσανατολισμό για να διαμορφώσουν συμπεριφορά που παρέχει εμπειρίες σε μαθητές που βασίζονται στα Ανθρώπινα Δικαιώματα και στη δημοκρατική πολιτειότητα).

Αυτή η αναφορά έχει συνταχθεί από την Ευρωπαϊκή Κοινότητα Δημοκρατικής Παιδείας (EUDEC) ως συμβολή στο "Μαθαίνουμε να ζούμε μαζί: μια κοινή δέσμευση για τη δημοκρατία. Το μέλλον της παιδείας για την πολιτειότητα και τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ευρώπη» Στρασβούργο, 20-22 Ιουνίου 2017.

Το Eudec είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός με στόχο:

α) Τη στήριξη όλων των μορφών δημοκρατικής παιδείας σε όλη την Ευρώπη.

β) Προώθηση της δημοκρατικής παιδείας ως λογική επιλογή για τα δημοκρατικά κράτη.

γ) Καθιέρωση, στη νομοθεσία και στην πράξη, του δικαιώματος ίδρυσης και συμμετοχής σε δημοκρατικά εκπαιδευτικά ιδρύματα.

Το Εudec έχει ορίσει τη δημοκρατική παιδεία ως μια παιδεία όπου οι μαθητές έχουν το δικαίωμα να κάνουν τις δικές τους επιλογές όσον αφορά τη μάθηση και όλους τους άλλους τομείς της καθημερινής ζωής. Μπορούν να προσδιορίσουν μεμονωμένα τι πρέπει να κάνουν, πότε, πού, πώς και με ποιον, εφόσον οι αποφάσεις τους δεν παραβιάζουν την ελευθερία των άλλων να κάνουν το ίδιο και όπου οι μαθητές έχουν ίσο μερίδιο στη λήψη αποφάσεων σχετικά με τον τρόπο με τον οποίο δομούνται και λειτουργούν τα σχολεία τους - και ποιοι κανόνες και κυρώσεις, αν υπάρχουν, είναι απαραίτητες.

Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με το Eudec: www.eudec.org

Επικοινωνήστε με τον Peter Hartkamp, Συμβούλιο Eudec: phartkamp@eudec.org ή gsm +31618770281