Αναρωτηθείτε

Η Simone Haenen, μέλος της ομάδας των œ Operation Education, ήταν μία από τους ομιλητές στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία το 2016. Διαβάστε παρακάτω την εξαιρετική της ομιλία, που αναδημοσιεύουμε.



Θέστε στον εαυτό σας το ακόλουθο ερώτημα:

Ακολουθείτε στην πράξη αυτό που κηρύττετε; Έχετε ιδέες για τη δημοκρατία, την ισότητα και την εκπαίδευση. Αλλά τι είναι δημοκρατία; Ποιος είναι ο σκοπός της δημοκρατίας; Βλέπουμε συχνά τη δημοκρατία ως ένα εγχώριο ζήτημα. Αλλά πόσοι από εσάς εφαρμόζετε πραγματικά τη δημοκρατία και τις δημοκρατικές αξίες στην καθημερινοτητά σας;

Στο σπίτι, στον εαυτό σας ή με τα παιδιά σας, στο περιβάλλον εργασίας σας; Εφαρμόζοντας και ασκώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα και των παιδιών, όπως το δικαίωμα στην ιδιωτικότητα, το δικαίωμα της ελεύθερης κίνησης, ελευθερία του λόγου, ελευθερία να αμφισβητούν την εξουσία, ελευθερία της αλληλεπίδρασης και του συνεταιρίζεσθαι, ελευθερία δράσης - συμμετοχής σε οποιαδήποτε δραστηριότητα ή εγχείρημα που θα επιλέξετε , με βάση το εσωτερικό κίνητρό σας, όχι επειδή επιβάλλεται από κάποιον βασίζόμενο στην κρίση του για το «τι αξίζετε»;

Ως ανθρώπινο ον, έχετε έναν άπειρο αριθμό ρόλων που μπορείτε να παίξετε στη ζωή σας και έναν άπειρο αριθμό δεξιοτήτων που μπορούν να αναπτυχθούν. Κάθε άνθρωπος είναι διαφορετικός και η φύση αποδεικνύει ότι η βιοποικιλότητα είναι πολύ σημαντική. Γιατί, λοιπόν, η κοινωνία μας χτίστηκε πάνω στα θεμέλια του μέσου όρου; Ένα πρόσφατο βιβλίο του Todd Rose από το Χάρβαρντ, αποδεικνύει επιστημονικά ότι κανείς δεν είναι στον μέσο όρο. Ούτε εσείς, ούτε τα παιδιά σας, ούτε οι γονείς σας - ο μέσος άνθρωπος δεν υπάρχει.

Στα σχολεία τώρα σχεδιάζουμε την εκπαίδευση σύμφωνα με το μέσο όρο των διαστάσεων της μάθησης. Έχουμε περιορίσει το αναλυτικό πρόγραμμα σπουδών και διδάσκουμε στα παιδιά να δίνουν τη σωστή απάντηση. Και το σχολείο είναι πολύ ανταγωνιστικό - η επίτευξη ιδανικών στόχων και η αριστεία ανταμείβονται στην κοινωνία μας. Αλλά τι είναι «η αριστεία»; Πιστεύω ότι περιορίζουμε τους εαυτούς μας ως κοινωνία, περιορίζοντας και την ανάπτυξη των παιδιών με αυτόν τον τρόπο. Υπάρχει τόσο πολύ δυναμικό σε κάθε άτομο - μια ποικιλομορφία ταλέντων, δεξιοτήτων και ικανοτήτων. Τόσες πολλές λύσεις στα προβλήματά μας.

Πώς μπορούμε να περιμένουμε τα παιδιά να εξελιχθούν στους ανθρώπους που υπερασπίζονται τα ανθρώπινα δικαιώματα, αν τα δικαιώματα των παιδιών δεν ικανοποιούνται πάντα και η φωνή ενός παιδιού δεν ακούγεται σχεδόν ποτέ; Για σχεδόν 15 χρόνια, ταξινομούμε τα παιδιά ανάλογα με την ηλικία, τους υπαγορεύουμε τι να κάνουν, πού, πότε και πώς, τι να μάθουν για να είναι άριστα.

Αναρωτηθείτε γιατί πάμε στο σχολείο.

Μα γιατί? Γιατί πάμε στο σχολείο; Γιατί έχουμε τάξεις; Γιατί ταξινόμηση με βάση την ηλικία; Γιατί έχουμε ένα σχολικό κτίριο; Γιατί καλοκαιρινές διακοπές διαρκείας; Γιατί υπάρχει αναλυτικό πρόγραμμα; Γιατί θα πρέπει να κάθεσαι ακίνητος/η; Γιατί θα πρέπει να είσαι ήσυχος/η; Γιατί θα πρέπει να σηκώσεις το χέρι σου για να κάνεις μια ερώτηση; Γιατί υπάρχουν τόσα πολλά "πρέπει να" και τόσα λίγα "θα θέλατε να";

Γιατί υπάρχουην τόσοι πολλοί κανόνες; Γιατί τα παιδιά δεν έχουν λόγο για τους κανόνες; Γιατί τα παιδιά δεν αισθάνονται οτι λαμβάνονται σοβαρά υπόψη; Γιατί υπάρχουν διαγωνίσματα; Γιατί η επιτυχία σε ένα διαγωνισμα ισοδυναμεί με κατοχή της γνώσης; Γιατί έχουμε κατ'οίκον εργασία; Γιατί το να κάνουμε λάθη θεωρείται κάτι κακό; Γιατί υπάρχει τόσος ενδοσχολικός εκφοβισμός; Γιατί το το 5% των παιδιών κάτω των 21 ετών (200.000 παιδιά) βρίσκονται σε φαρμακευτική αγωγή, μόνο στην Ολλανδία;

Γιατί τόσο πολλά παιδιά εγκαταλείπουν; Γιατί η εργασία του νου αποτιμάται περισσότερο από τη χειρονακτική εργασία; Γιατί ξεχωρίζουμε το δημοτικό σχολείο από το λύκειο, από το κολέγιο ή το πανεπιστήμιο; Γιατί πρέπει να κάνετε επιλογές για το μέλλον σας τόσο νωρίς; Γιατί μαθαίνουμε καθ΄'ολη τη διάρκεια της σχολικής μας καριέρας να κάνουμε ακριβώς ότι μας λένε και όμως, όταν βρεθούμε σε εργασιακό περιβαλλον, θα πρέπει να διαφέρουμε; Γιατί τόσοι πολλοί άνθρωποι "καίγονται"; Γιατί τόσοι πολλοί δάσκαλοι χάνουν το πάθος τους; Γιατί, αν πετύχετε στο σχολείο, δεν ισχύει κατ 'ανάγκην οτι πετυχαίνετε στη ζωή; Γιατί, σε μια συμμετοχική κοινωνία, έχετε τόσο μικρή συμμετοχή σε όσα αφορούν τη μάθηση σας και το περιβάλλον διαβίωσης; Και το μεγαλύτερο ερώτημα όλων: ποιος είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης;

Τι κάνουμε σε αυτή τη ζωή;

Τα παιδιά που γεννιούνται τώρα έχουν ένα προσδόκιμο ζωής 100 χρόνια. Ο κόσμος των πρόσφατων γενεών αλλάζει - έχουμε λιγότερη εργασιακή ασφάλεια, τα διπλώματα έχουν μικρότερη αξία. Όλο και περισσότερα πράγματα εξυπηρετούνται από την τεχνολογία και τα ρομπότ. Η γνώση είναι παντού και είναι διαθέσιμη με το πάτημα ενός κουμπιού. Η υγειονομική περίθαλψη και οι κυβερνήσεις αλλάζουν. Έχουμε ένα μεγάλο πρόβλημα με τη ρύπανση και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον. Πλέον υπάρχει μεγάλη ένταση στον κόσμο, λόγω της ανισότητας, της μετανάστευσης, τις διαμάχες για την εξουσία σε οικονομικό και πολιτικό επίπεδο. Σταδιακά ξυπνήάμε από το όνειρο μας, οτι θα μπορούμε να κάνουμε οτιδήποτε επιθυμούμε. Αρχίζουμε να βλέπουμε ότι εμείς καταστρέφουμε τον πλανήτη μας. Ότι πρέπει να αλλάξουμε δραστικά. Αυτή είναι η μεγαλύτερη πρόκληση για μας, στην ανθρώπινη ιστορία. Χρειαζόμαστε τις επόμενες γενιές να αγκαλιάσουν αυτή την αλλαγή. Έτσι, σε αυτό το νέο κόσμο, ποιος είναι ο σκοπός της εκπαίδευσης;

Τι μπορούμε να δώσουμε ο ένας στον άλλον;

Πώς μπορούμε να ζούμε μαζί; Ποιά μορφή θα θέλαμε να έχουν οι κοινότητές μας; Γιατί να μην έχουμε ένα συνεργατικό σχολείο αντί για ένα ανταγωνιστικό; Γιατί να μην υποστηρίζουν τη βιοποικιλότητα; Γιατί να μην διευκολύνουμε τους νέους να αναλάβουν την ευθύνη για τον εαυτό τους, την κοινότητά τους και το περιβάλλον τους; Γιατί να μην έχουν ένα σχολείο που είναι ενσάρκωση της δημοκρατίας, αντί της διδασκαλίας της δημοκρατίας σε ένα αυταρχικό περιβάλλον; Κάθε ανθρώπινο ον είναι σημαντικό και έχει αξία. Η ιΙσότητα στην κοινωνία ξεκινά με την ισότητα στην εκπαίδευση.

Ποια είναι το ερώτημά σας;

Είμαστε όλοι φορείς λήψης αποφάσεων, όταν πρόκειται για την εκπαίδευση. Αλλά εμείς - οι γονείς, δάσκαλοι, οι διευθυντές των σχολείων, οι μαθητές, οι πολιτικοί, οι επιχειρηματίες, κλπ - επιλέγουμε τρόπους εκπαίδευσης από συνήθεια. Τι θα συμβεί αν οι άνθρωποι κάνουν πιο συνειδητές επιλογές, υπολογίζοντας όλα αυτά τα "γιατί" και και τις σκέψεις σχετικά με το σκοπό της εκπαίδευσης; Θέτοντας ερωτήματα είναι ένας πολύ αποτελεσματικός τρόπος για να ξεκινήσουμε ένα διάλογο. Έμαθα πως να γίνω ενεργός πολίτης, βιώνοντας καθημερινά την πραγματική και πλήρη δημοκρατία στο σχολείο μου. Η δημοκρατική παιδεία με δίδαξε πως να μαθαίνω και να συνεργάζομαι με ανθρώπους όλων των ηλικιών, των πολιτισμών και των υποβάθρων, και να τους αντιμετωπίζω ως ίσους. Τώρα ξέρω πόσο πολύτιμο είναι να έχουμε τα θεμελιώδη δικαιώματα. Τα υπερασπίζομαι για να οικοδομήσουμε μια πιο δημοκρατική, διάφανη και χωρίς αποκλεισμούς κοινωνία - με το να συμμετέχω στο δημοτικό συμβούλιο με τον ακτιβισμό για την εκπαίδευση.

Κάντε κλικ εδώ για να διαβάσετε ολόκληρη την ομιλία μου « Η ισότητα στην κοινωνία ξεκινά με την ισότητα στην εκπαίδευση», στο Παγκόσμιο Φόρουμ για τη Δημοκρατία το 2016.\