Η «επανάσταση» της καθημερινής ζωής:
Πέντε πράγματα που έχουν ανάγκη να γνωρίζουν τα παιδιά, πριν μάθουν να γράφουν και να διαβάζουν:
1.Πως φυτεύουμε ένα δέντρο και πως καλλιεργούμε τα φυτά
2.Πως συλλέγουμε την τροφή μας και τέχνη της οικολογικής μαγειρικής
3.Πως λειτουργεί το σώμα μας και πως αυτοθεραπευόμαστε
4.Πως αντιλαμβανόμαστε και δημιουργούμε μουσική
5.Πως φτιάχνονται οι ταινίες και τα οπτικοακουστικά έργα
Η αλληλεξάρτηση και συσχέτιση των παραπάνω σημείων ίσως δεν είναι άμεσα εμφανής, οπότε μπορούμε να αναλύσουμε λίγο τους λόγους.
Στην πρώτη περίπτωση έχουμε την ανάπτυξη της ζωτικής σχέσης με τη φύση και της αντίληψης για το περιβάλλον όχι ως κάτι απόμακρο ή ως μια «καλή» έννοια αλλά ως τη φυσική προέκταση του σώματός μας και της ψυχής μας. Ο μοναδικός τρόπος για να το πετύχουμε αυτό είναι η ενεργή συμμετοχή και η βιωματική εμπειρία της καλλιέργειας και της παραγωγής της τροφής μας. Η απασχόληση των παιδιών στην καλλιέργεια και στους τρόπους που λειτουργεί η φύση συμβάλλει στην ανάπτυξη της οικολογικής συνείδησης αλλά και της αυτονομίας τους μέσα από τις σχέσεις που αναπτύσσονται μεταξύ τους στα πλαίσια της συνεργασίας για μια ισότιμη παραγωγή με σεβασμό στο οικοσύστημα, μέρος του οποίου αποτελούν και τα παιδιά.
Η γνώση της τροφικής αλυσίδας είναι σημαντική για την ψυχοσωματική ανάπτυξη, καθώς μέσα από τη διαδικασία της συλλογής της τροφής μας και της επιλογής των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή ενός νόστιμου και θρεπτικού εδέσματος, ερχόμαστε σε επαφή από πολύ μικρή ηλικία με τη διαδικασία αυτοσυντήρησης και την καλλιέργεια της αυτάρκειας. Η θετικές διατροφικές επιλογές έχουν άμεσο αντίκτυπο στη βιοχημική μας ομοιόσταση ως έμβιων οργανισμών που με τη σειρά της συμβάλλει καθοριστικά στη ψυχο-νοητική μας ανάπτυξη. Αν αυτές οι επιλογές δε γίνουν κτήμα μας στα πρώιμα χρόνια της ζωής μας, αυξάνονται οι πιθανότητες παρέκκλισης από την ομοιόσταση του οργανισμού μας μετέπειτα.
Γνωρίζοντας λοιπόν από μικρή ηλικία, τον τρόπο που λειτουργεί το σώμα μας και τα όργανα που το αποτελούν, μαθαίνουμε να το υπηρετούμε συνετά, τροφοδοτώντας το με θρεπτικά στοιχεία που θα το συντηρήσουν ακμαίο και θα συμβάλλουν στην ευεξία μας έως τα βαθιά γεράματα. Μέσα από τη γνώση της φυσικής διατροφής, τεχνικών χαλάρωσης, γιόγκα, σιάτσου και ρέϊκι τα παιδιά μαθαίνουν την πρόληψη της ασθένειας και βιώνουν την εγγενή ικανότητα αυτοθεραπείας και ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος που μπορεί να απολαμβάνει κάθε ανθρώπινο όν. Με αυτό τον τρόπο ενισχύεται η αυτοπεποίθησή τους και κατά συνέπεια η αυτονομία τους.
Η μουσική έχει ανυπολόγιστη αξία για το μυαλουδάκι του παιδιού και μπορεί να βοηθήσει στο μέλλον του. Παίζοντας όργανο ο άνθρωπος μπαίνει κατ' ευθείαν σε επίπεδο διαλογισμού βοηθώντας έμμεσα τις επιλογές του. Ο ήχος γεμίζει χρώμα τη ψυχή με τρόπο που τίποτε άλλο δεν καταφέρνει στη ζωή, επίσης διευρύνει την αντίληψη στο μέγιστο, βοηθά την απόλυτη έκφραση και εξελίσσει το νου σε επίπεδα ασύλληπτα. Η μουσική, και συγκεκριμένα η παραγωγή της από μικρή ηλικία 2-3χρονων είναι απαραίτητο στοιχείο της συναισθητικής ανάπτυξης. (Υπάρχει και η αξιοσημείωτη μουσικοθεραπεία, εκπληκτική θεραπευτική μέθοδος, που ενεργοποιεί τα ενεργειακά μας κέντρα και όργανα μέσω δονήσεων του ήχου).
Τέλος, προκειμένου όλα τα παραπάνω να έχουν κάποια δυνατότητα εφαρμογής στη ζωή μας είναι απαραίτητο να εφοδιαστούμε από νεαρή ηλικία με τις απαραίτητες γνώσεις γύρω από τις τεχνικές χειραγώγησης της κοινής γνώμης μέσα από την παντοδυναμία του «πολιτισμού της εικόνας» και της έβδομης τέχνης που περιλαμβάνει και όλες τις άλλες. Ένα παιδί που κατέχει την τεχνική κατασκευής κινούμενων εικόνων με ηχητική ή μη επένδυση, μπορεί πολύ εύκολα να διακρίνει τη φαντασία της προκατασκευασμένης εικονικής πραγματικότητας από την ίδια την πραγματικότητα που βιώνει, με αποτέλεσμα την ανάπτυξη της κρίσεώς του απέναντι σε ένα αμείλικτο «βομβαρδισμό» μηνυμάτων και εικόνων που αμβλύνουν την κριτική του ικανότητα και προσπαθούν να το μεταμορφώσουν σε ένα παθητικό δέκτη προτύπων, στερεοτύπων (πχ. σχέσεις φύλων) και συμπεριφορών (πχ. βίαιη επίλυση διαφορών) που αναιρούν την ίδια του τη φύση.
Απομυθοποιώντας λοιπόν το μέσο, που στην εποχή μας έχει ταυτιστεί με το μήνυμα, θωρακίζουμε τη συνείδησή μας, την ψυχική μας υγεία και την ανθρωπιά μας, ενώ σταδιακά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το ίδιο το μέσο, με όλες τις εκφάνσεις του (δραματικά και σκωπτικά), για να διαδώσουμε το μήνυμα της ελπίδας, της ειρήνης, της συμπόνιας και της αλληλεγγύης κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής μας.
Οι μελλοντικοί γονείς είναι τα παιδιά του παρόντος!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου